Aku mung tansah kelingan,
Nalikane biyen urip kekurangan
Senadyan wis pisah suwe,
Roso kangen kok koyo ngene
Ora gampang nggonku lali,
Janjimu biyen mung tansah tak ugemi
Gelang kalung dadi saksi,
Pungkasane ilang ono ngendi
Pancen kowe ora getun,
Ninggal aku babar pisan, ora nggumun
Dasare ono liyane,
Luwih soko aku sing biso nyenengke
Tresno ati pawitane,
Bondo dunyo kuwi dudu ukurane
Nanging batinku ra lilo,
Gelang kalung, diwenehne wong liyo
Pancen kowe ora getun,
Ninggal aku babar pisan, ora nggumun
Dasare ono liyane,
Luwih soko aku sing biso nyenengke
Tresno ati pawitane,
Bondo dunyo kuwi dudu ukurane
Nanging batinku ra lilo,
Gelang kalung, diwenehne wong liyo
Tidak ada komentar:
Posting Komentar